Διαβάζοντας πριν από λίγες ημέρες ένα e-journal στη δουλειά έπεσα μπροστά στην παρακάτω διαφήμιση του "Συνδέσμου Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού Ελλάδας" και έμεινα να την κοιτάζω σαστισμένος ξανά και ξανά και να την επεξεργάζομαι.
Αρχικά με διακατέβαλε ένας πανικός, μία ανησυχία και μία τρομάρα του τύπου "Μανούλα μου! Θα χάσω τη δουλειά μου!" Τόσα και τόσα ακούμε αυτές τις κρίση-μες ημέρες ... μήπως θα είμαι εγώ ο επόμενος που θα τον καλέσουν από τη Δ/νση προσωπικού της εταιρίας του για να του ανακοινώσουν την απόλυσή του ή στην καλύτερη περίπτωση μία γενναία περικοπή μισθού; Μπρρρ!
Στη συνέχεια ένιωσα μία απέραντη θλίψη για όσους έχουν ήδη βρεθεί στην παραπάνω θέση λόγω των πρόσφατων εξελίξεων και προσπάθησα να μπω στα παπούτσια τους. Τρόμαξα διπλά και βούρκωσα και μόνο στην ιδέα. Λυγμ!
Τέλος, προσπάθησα, φορώντας το ορθολογικό μου καπέλο, να καταλάβω το σκοπό αυτής της διαφήμισης. Τι ακριβώς θέλει να πει ο διαφημιστής; Τι "πουλάει"; Και σε ποιον; Περνάει κάποιο μήνυμα ελπίδας; Κάνει κάποια συγκεκριμένη πρόταση; Με παρακινεί να βγω στους δρόμους με πλακάτ και πανό; Όχι! Δεν κάνει τίποτα από αυτά!
Και τότε θύμωσα. Και τσαντίστηκα. Και εκνευρίστηκα. Γκρρρρ!
Γιατί το μόνο που κατάφερε να κάνει ήταν να με θλίψει! Να με πανικοβάλει! Να με απογοητεύσει! Να με κάνει να αισθανθώ μίζερος σαν το μέσο βλαχοέλληνα που πάντα βλέπει τον εαυτό του σα θύμα και ποτέ σαν υπαίτιο για όσα κακά του συμβαίνουν.
Και μετά μου ήρθε στο μυαλό ένα quote του Don Draper από την πολυαγαπημένη μου σειρά Mad Men και συγκεκριμένα από το πρώτο πρώτο επεισόδιο, όπου ο ήρωας αναλογίζεται το νόημα και τη φιλοσοφία της διαφήμισης...
"Advertising is based on one thing: happiness. And do you know what happiness is? Happiness is the smell of a new car. It's freedom from fear. It's a billboard on the side of a road that screams with reassurance that whatever you're doing is OK. You are OK."
Ok, δε λέω να τα ξεφτιλίσουμε όλα στο βωμό του καταναλωτισμού, της ψευδαίσθησης και του illusion of choice, για τα οποία η διαφήμιση έχει ούτως ή άλλως κατηγορηθεί πολλάκις. Η διαφήμιση μπορεί σαφέστατα να έχει και κοινοφελή σκοπό, να είναι δεικτική, προκλητική, να ευαισθητοποιεί και να κινητοποιεί και αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν.
Όχι όμως και έτσι κύριοι! Αν δεν έχεις να πεις ή να προτείνεις κάτι συγκεκριμένο και το μόνο που θέλεις είναι να μεμψιμοιρήσεις και να κλαυτείς, ένα έχω να σου πω και είναι και αυτό από διαφήμιση ...
"Μερικές φορές είναι καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς!"
Παρακαλώ και εύχομαι να σταματήσει η καθολική μιζέρια, να σοβαρευτούμε, να ανασυγκροτηθούμε και να αναζητήσουμε τι είναι αυτό που μπορούμε να κάνουμε ατομικά και συλλογικά για να πάμε μπροστά. Σαν άνθρωποι, σα χώρα και σαν κοινωνία. Τέρμα τα κλάμματα. Ώρα για συνειδητές πράξεις. Αν θέλουμε! Αλλιώς όλοι μαζί βουρ στο δρόμο που χάραξε ο Βασιλάκης Καΐλας!
Ε, μα πια ... Τα 'πα και ας πούμε ότι ξαλάφρωσα ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου